Kameel – Brand

Scrapy se Maandag = Wasdag Uitdaging No 43

Amanzimtoti

Amanzimtoti sal my altyd laat terugdink aan dié pynlike vakansie. Ek en my eks (wat toe nog my kêrel was) is saam met my ouers en broer Amanzimtoti toe. My ouma en haar suster het afgevlieg… bedoelende natuurlik per vliegtuig, en nie besems nie. By Afsaalwoonstelle kon ek nie wag om my nuwe spierwit bikini aan te trek en by die see uit te kom nie. Die afkeur in my twee oumas (die suster was my stiefouma) se oë het my min geskeel. André was egter liewer vir visvang as swem, dus het ons meer tyd op ‘n bootjie in die lagoon deurgebring as in die see. Ek het nie omgegee nie. Ek het myself oor die boot drapeer om soveel son as moontlik in te drink, en hy het visstok in die hand gesit en wag. Dit was hier by die derde dag wat hy ons al die pad met die lagoon opgeroei het om by ‘n teetuin hoër op verversings te geniet. Geen rede om vir middagete terug te gaan woonstel toe nie. By die tyd wat ons uiteindelik teruggekeer het was ons ure in die skroeiende son. Daardie jare was sonbrandmiddel nie ter sprake nie. My oumas het een kyk na my bloedrooi gebrande vel gegee en in ontsteltenis uitgeroep. Boererate!!! Maar dit sou meer as boererate kos om my uit die brandende “hel” te verlos. Ek is dokter toe geneem waar ‘n kwaai dokter die Levitikus vir my voorgelees het. Nee, hy gaan my nie in die hospitaal opneem nie maar ek mag onder geen omstandighede in die son kom nie. Medisyne is voorgeskryf en ‘n room wat daagliks aan my liggaam gesmeer moet word. Die dae wat gevolg het is in my geheue ingebrand. Brandende pynlike dae. Wat dit egter nie kon weg brand nie was my liefde vir die son en see.

Sommer net…
Amanzimtoti laat my ook glimlag. Sanet, ‘n ongekunstelde meisie het saam met my gewerk. Sy het op troue gestaan en heel nuuskierig wou ons getroude vrouens weet waarheen hulle vir hulle wittebrood gaan. Heel ernstig sê sy “Andermansetottie toe.” Ons het dit net daar gelos, maar tot vandag toe is dit wat ek en Ken Amanzimtoti noem.

Mooi loop!!!