Cullinan en ‘n Harley

Ek het Vuurvliegie gevra of ek van nou af agter in die bus by haar kan sit en lees. Agter daardie boek vertrou ek om soos die drie apies te sit totdat ek weer myself gevind het….anders sal ek genoodsaak wees om Camilla te laat kom om verder saam met julle te toer.

Tot in my drome (en dis die waarheid) is ek omring deur nie net 13 vroue nie, maar ‘n massa malende pratende vroue. Die Sunlight Liquid wat ek as shower gel ingepak het, leen iemand by my, en laat die helfte op ‘n bed uitloop, en ek kry raas daaroor. Ek self soek ‘n stort wat blyk ‘n onmoontlike taak te wees totdat ‘n vrou – wat ek duidelik in die stort kan sien – sê die stort is leeg ek kan maar inkom. Sy lyk alte veel na Broodina, geklee in militêre drag, maar my nood is so groot dat ek ingaan. Die stort is leeg maar ek besef daar is ‘n spook daarbinne en ek vra mooi dat sy nie die warm water oor my hare moet oopmaak nie. Die volgende oomblik is ons in die bussie wat skoonseun bestuur…die pad is sleg en hy ry sowaar as wraggies binne in ‘n groot moddergat in. Twee mans (gelukkig ten volle geklee) sê hy gaan nie sommer weer daar uitkom nie, en begin klippe pak. Van ons vrouens klim uit en daar ry die bussie vir ons weg. Die droom stop daar…maar ek verstaan hoekom die bussie – met skoonseun as bestuurder – vir my weggery het. Net gisteraand het hy gesê op my begrafnis gaan hy definitief Hallelujah kliphard speel, en nog sy hande jubelend in die lug gooi ook.

Terug by Cullinan. Dit is een van ons gunsteling plekke vir ‘n gesellige uitstappie, en rondslenter deur ou huise wat in winkeltjies of eetplekke omskep is. Daar heers die geselligste atmosfeer, en niemand lyk ooit oorhaastig nie. Ek was nog nooit in die myn af nie en is baie bly WoordNoot het dit gereël. As ek ooit oorweeg om die diamantwinkel te besoek sal ek dit onmoontlik nou met ‘n “straight face” kan doen. Die Towerrinne sal soos skimme daar staan; broodjie in die hand. Ek hoop om nog eendag die stoomtrein te ry om weer my kinderdae te herleef.

Bikers is lief om Cullinan toe te ry vir hulle “breakfast run.” Ek weet nie of julle opgelet het hoeveel motorfietse daar gestaan het toe ons Cullinan binnegery het nie. Toe ons uitkom was hulle weg… behalwe vir ‘n swart Harley. Ek het nie veel daarvan gedink nie maar gesien Frannie sit haar donkerbril op, en slenter al stadiger agter ons aan. Dis onmoontlik om in ‘n groep te bly; die een kyk hier die ander daar, party bly agter terwyl ander aanstap. Ek myself het besluit om ‘n vinnige draai by Harrie’s Pancakes te maak. Raai wie sien ek toe ek daar instap? Hulle het my nie gesien nie…hulle was te besig om in mekaar se oë te verdrink. Vir ‘n oomblik het ek vasgenael staan en kyk. Die man het ‘n bruin lenige hand opgelig en saggies ‘n weerbarstige krul van die vrou se voorkom weggevee. Sy hand toe liefderyk om haar wang gekelk en stadig vorentoe geleun. Ek het myself van die betowerende toneel weggeskeur, en in die bus gaan sit vol heimweë oor die pragtige toneel.

 

Mooi naweek vir almal!!