Kameel – Klere

Scrapy se Maandag = Wasdag Uitdaging No 40.

Ek sit die pak winkelklere op die bed neer en gaan roep my ma. “Kom kyk wat het ek gekoop,” sê ek opgewonde. Haar blou oë kyk na my en dan staan sy onwillig op vanwaar sy agter haar naaldwerkmasjien sit. “Dis elke maand dieselfde,” sê sy “geen kleur nie, net swart en wit.” In die kamer haal ek die klere uit die sak uit en sit dit op die bed neer. Presies wat sy gesê het… alles swart en wit. My ma wat nie ‘n swart rok besit nie, my ma met haar ligte vel wat altyd in sagte kleure geklee is kyk na my en skud haar kop. “Kan jy nie net eenkeer iets kleurvols koop nie, hoekom altyd swart en wit?” Ek verstaan dit self nie, maar swart en wit klere trek my soos ‘n magneet. “Omdat dit vir my mooi is,” antwoord ek haar.

My liefde vir swart en wit sou bly maar die jare waarin ek my eie klere gemaak het, het ek met kleur begin eksperimenteer, maar kon nooit vat kry aan geblomde materiaal nie. Die kleurfase het gelukkig gou verby gegaan maar ek het nie na net swart en wit teruggekeer nie, herfskleure het ook ‘n plek in my klerekas gekry. Daar was ‘n bloedrooi bloes uit tshirt materiaal gemaak wat ek opgedra het voordat ek hom weggegee het, en daar hang ‘n rooi baadjie in my kas… maar verder is my klerekas baie eentonig. O ja, Marlé het vir my ‘n ligblou bloes gemaak om saam met my enigste denim te dra. Ek voel nogsteeds op my beste aangetrek wanneer ek ‘n swart langbroek aanhet. Was ek liewer vir die winkels sou ek seker ‘n groter verskeidenheid klere gehad het, maar aangesien ek niks van winkels hou nie dra ek wat ek het. Dit is al wat ek nie van fotos hou nie… die bewys van hoe oud ‘n spesifieke kledingstuk al is, en dat dit tyd is om hom te vervang. Maar dis makliker gesê as gedoen. 

Mooi loop!!