Kameel – Om totsiens te sê

Christa se uitdaging.

Die hekkie kraak toe ek hom oopstoot. Sjoe, die spekboomheining het omtrent handuit geruk in die tyd wat ons weg was… so ook die rankroos voor die stoep. Geluk, my swart kat uit my kleindogtertjiedae sit op die trappies en wag my in. Ek tel haar op; so het sy altyd by die hek gesit en wag dat ek van die skool af kom. Ek vee ‘n lastige traan van my wang af, en sluit die voordeur oop. Eers ‘n koppie rooibos tee en dan kan ek begin inpak. Deur die kombuisvenster sien ek Blommetjie die koei…. en verbeel ek my of is daar ‘n kalfie by haar. Sowaar… Blommetjie het ma geword vandat ek haar laas gesien het. Die yskas lewer soos gewoonlik niks op nie. By Seegogga se ontbyt sal daar seker baie te ete wees… maar ek wil eers hier klaarmaak voordat ek gaan groet.

In die kamer haal ek my tas uit die kas en begin my klere inpak. Verbeel ek my of is daar ‘n klop aan die voordeur. Almal behoort by Seegogga te wees. Ek stap voordeur toe en steek verbaas vas toe ek Lorenzo in die deuropening sien staan. Dan neem ‘n groot blydskap van my besit. Ek het so gehoop om hom te sien voordat ons paaie skei. Ek wil hom vertel hoe dankbaar ek is oor sy bystand aan die Towerinne deur al ons waaghalsige avonture. “So glad to see you Lorenzo, come in!!” Hy hou ‘n boek na my toe uit… “I bring you a gift.” Dis ‘n pragtig geillustreerde kookboek met Italiaanse geregte. Dié boek wat hy spesiaal vir die Towerinne geskryf het met al sy gunsteling resepte in. Ek is so aangedaan dat ek nie weet of ek moet lag of huil nie. “Lorenzo….,” my stem breek en dan begin die trane vloei. Hy haal ‘n sakdoek uit sy sak en gee dit vir my. “Don’t cry Camel, I want all the toferine to be happy… and to remember all good times.” Hy sluk hard aan die knop in sy keel, en vir ‘n rukkie kyk ons net na mekaar, emosies te hoog vir woorde. “Would you like a cup of coffee?” Hy skud sy kop “ja,” en saam stap ons kombuis toe. Dit is duidelik dat hy nog iets op die hart het. Beker in die hand proe-proe hy aan die koffie, en sit dan die beker op die tafel neer. “Camel, I am going back to Italy.” Dit kom nie as ‘n skok nie; ek het geweet hy sou een of ander tyd teruggaan na sy geboorteland en familie toe. Maar sy volgende woorde ruk my amper onderstebo. “Camilla is coming wiff me.” Ek staar hom aan. “For a holiday?” vra ek. “I luf her Camel…. I want to merry her.” “Lorenzo NO she…. she will break your heart!!” Die woorde stort warm oor my lippe. Hy gee daardie skewe glimlag van hom. “I make her happy, she will luf villa and Lake Como and….” “Lake Como and a villa!! Lorenzo what are you talking about?” onderbreek ek hom. Daar om my kombuistafel moet ek hoor dat Camilla dit wat my hart begeer, op ‘n skinkbord aangebied word. Lorenzo besit ‘n villa by Lake Como. Op soek na avontuur het hy Suid Afrika toe gekom, en die Towerinne raakgeloop wat vir genoeg avontuur gesorg het om hom ‘n leeftyd te hou. Hier het hy ook sy hart verloor op Camilla. Hy het haar gevra om te trou, en sy het ja gesê. Sy wou my bel maar Lorenzo wou my persoonlik kom vertel. Die troue sal by Lake Como plaasvind… en hy sal bly wees as al die Towerinne dit kan bywoon.

Klaar gepak groet ek Geluk. “Ek kan jou nie saamvat nie, jy hoort op Rebusfontein. Ek gaan terug na die werklike lewe toe, en daar is ‘n groot rottweiler wat katte haat. Miskien sien ek jou weer eendag wanneer dinge in daardie ander wêreld uitsgesorteer is, en Rebusfontein te hard roep.”

‘n Rukkie later stap ek straat af na Seegogga se huisie toe. Van vêr af hoor ek die gelag. “Ja nee, die Towerinne is weer vol lewe.

Mooi loop!!

https://fresh.inlinkz.com/party/942da9e9f0524c6b982439c66cceced1?visitor3