Kameel – Maak vrede

Hierdie gaan baie moeilik wees om oor te skryf, maar net miskien kan ek die gemors uit my sisteem uitskryf en rus vir my siel kry.

Timothy met sy Griekse pa is my oudste seun, en die een wie ek die meeste al in my lewe oor gehuil het. Ek het hom diep, diep lief hierdie seun van my wat soveel chaos in my lewe veroorsaak het. Dit was my voorreg om hom te baar, en tot op vyfjarige ouderdom groot te maak. Met ons egskeiding het my eerste man met my drie kinders gevlug, en ek het Timothy eers weer op sewentienjarige ouderdom gesien…. en ‘n verhouding met hom probeer opbou. Vandag is hy ‘n welgestelde man, getroud met ‘n Engelse vrou met drie Engelse kinders. Hulle bly nie vêr van ons af nie, en ek en Ken gaan kuier af en toe daar. Hulle leefwyse is anders as waaraan ons gewoond is. Hulle vriendekring bestaan uit alle rasse en kleure… maar dis nie dit wat my pla nie. Ken kry veral swaar in die mansgeselskap want daar word rowwe grappe vertel, en die taalgebruik laat veel te wense oor. Ek weer kry swaar wanneer my 21 jarige kleinseun met sy geskeurde denims en tattoeërmerke, tussen ons sit en “vape” dat die walms die son verflou. Nou goed ek vergroot… maar dit lyk vir my so.  Hulle is almal pragtige, gasvrye mense…. maar die kinders is definitief anderste grootgemaak. My kleinkinders noem my op my naam. Nie dat ek omgee nie; in Ken se Engelse familie het ek gewoond geraak daaraan dat klein en groot jou op jou naam noem.

Marlé se pa (my eerste man) was Afrikaans. Ek het Marlé eers op vyfjarige ouderdom leer ken toe my eks my eendag uit die bloute bel en sê hy gaan haar by my ousus aflaai, ek moet haar vat. Sy het by my en Ken grootgeword. ‘n Slim voorbeeldige dogter wat goed presteer het. Sy beklee ‘n hoë pos, het hoë standaarde en vaste beginsels, en kies haar vriende baie noukeurig. Sy is nie ‘n mense mens nie, maar haar en skoonseun se huis is die familie se vergaderplek. Hulle het bv vir Jay en haar twee klein kinders vir 5 jaar blyplek gegee, totdat sy weer op haar voete kon kom. Daar is so ‘n gekom en gaan in hulle huis dat ons dit TimLani Lodge gedoop het. Lekker kuier met vriende, en familie is daar gereeld, maar daar word geen krutaal gebruik nie, en die geselskap is skoon. Soos skoonseun altyd vir sy twee seuns sê “Wys my jou vriende en ek wys jou waar is jy oor ‘n paar jaar.” Die familie is Afrikaans, net skoonseun praat Engels met Ken.

Dit alles gesê kom ek by my wroeging uit. Marlé skryf mense baie maklik af. Toe sy en haar broers in hulle tienerjare herenig is, het dit vir ‘n paar jaar goed gegaan. Tot op ‘n dag toe sy besluit het sy is klaar met Timothy en sy vrou. Jare het verloop, en toe kom kuier Timothy op ‘n dag vir my in die Voëlnes. Marlé was swanger met haar tweede baba. Ek het Timothy groothuis toe gevat om haar te gaan groet; dit was ‘n yskoue ontmoeting wat hom ingewag het. Terug by die Voëlnes het hy sy motorsleutels gevat en met die woorde dat hy nie dit in sy lewe nodig het nie, gegroet en gery. Dit was sestien jaar terug. In al hierdie jare voel ek in twee geskeur oor hierdie twee kinders van my. My smeking is dat rekonsiliasie sal plaasvind. Timothy het geen kwade gevoelens teenoor Marlé nie, maar hy kom nie meer hier nie.

Nou kom die groot vraag. Sou dit wat ek so graag wil hê realiseer, hoe gaan die twee families saamkuier? Hulle lewenswyses verskil so, dat ek net kan dink wat skoonseun gaan sê as ons Engelse kleinseun voor sy seuns “vape,” en onvanpaste taal gebruik. Moet ek dinge maar net hulle gang laat gaan, en nie slapende honde wakker maak nie? Maar hoe maak ek met hierdie hart van my wat bly sê “Vrede op aarde?”

Mooi loop!!